Mag ik jullie voorstellen aan mijn nieuwe vriendje? Hij heet Little Canon! Je snapt, mijn nieuwe vriendje heeft ook een grote broer genaamd Big Canon. Maar Big Canon is een beetje, tja groot dus. En Little Canon is, zoals de naam al doet vermoeden, een stukje kleiner.
Een tussenmaatje
De meeste foto’s maak ik uit puur gemak met m’n Iphone. Maar ook mijn grote spiegelreflex (Canon Eos 500D) pak ik er best vaak bij. Zeker thuis. Voor productfoto’s maar ook voor de zogenaamde huis, tuin en keukenfoto’s van de kinderen.
Alleen voor buitenshuis is ie net te groot. Je stopt hem niet bepaald even snel in je tas en om je nek hangt ie al helemaal niet fijn. Ik had dus grote behoefte aan een tussenformaat. Eentje die je zo in je handtas mikt en die bijvoorbeeld op een trip naar New York – om maar een voorbeeld te noemen – ook dagelijks mee kan.
De zoektocht
De zoektocht was vrij lang. Ik had de Canon PowerShot G16 al vrij snel op het oog en had er goede reviews over gelezen. En net toen ik dacht, ik ga ervoor, las ik opeens een paar minder goede reviews. Groot vergelijkingsonderzoek volgde. Maar aan het eind kwam toch de Canon als beste uit de bus.
Toen ik de camera eenmaal had begon de twijfel opnieuw. Ik vond hem namelijk toch best groot en bovendien niet zo mooi. Nee, liefde op het eerste gezicht was het niet bepaald. Dus ik begon een nieuw onderzoek. Ik zag zoveel mooie camera’s! Ik legde ze allemaal naast de Canon maar de een had geen wifi (een must!) en de ander was veel minder lichtgevoelig. Of ze hadden vrij weinig mogelijkheden voor handmatig instellen, of ze waren domweg ver boven budget.
De Canon had eigenlijk toch alles wat ik zocht. Behalve dus qua uiterlijk. (Hier moest René overigens hard om lachen, je koopt toch geen camera om hoe hij eruit ziet – aldus de Apple addict). Zo heeft ie een lichtsterk f/1.8-2.8-objectief en de ISO gaat zelfs tot 12.800. Als je zoals ik in een vrij donker huis woont is dit geen overbodige luxe! En hij praat dus wifi wat betekent dat ik de foto’s (JPEG formaat, bij RAW werkt het niet) draadloos naar m’n telefoon over kan zetten.
Je begrijpt, ook het tweede vergelijkingsonderzoek wees de Canon aan als winnaar.
Liefde op het tweede gezicht
Litte Canon en ik zijn inmiddels helemaal aan elkaar gewend. De bediening had ik in no time onder de knie. Het feit dat ik al een Big Canon had hielp daarbij, maar sowieso is de camera heel gebruiksvriendelijk. Alle nodige instellingen zijn meteen bereikbaar, dus ik hoef niet door een uitgebreid menu te scrollen voor ik aan de slag kan.
Vooral het aparte wieltje om de belichting te compenseren vind ik heel handig. Ik zet deze graag op +1 of +2 voor extra lichte foto’s. Een beetje overbelichting vind ik vaak erg mooi. Deze camera geeft de lichte delen ook nog eens een soort van glow. Je moet er misschien van houden, maar dat doe ik gelukkig.
Ik moest hem trouwens een naam geven. Niet dat je denkt dat mijn camera’s en andere gadgets allemaal een naam hebben. Maar mijn telefoon moet weten met wie hij praat, dus gaf ik de camera de naam Little Canon.
Pip ontleedt een Liga.
Raoul in het Vondelpark. Beetje overbelicht, maar hij is ook echt zo wit. Hij geeft zowat licht zeg ik altijd.
PS De prachtige sjaal op de achtergrond op de bovenste foto is van Windwardmade.
Pingback: Foto's ordenen: the neverending story - ninasstories ninasstories