Ik was zeven toen mijn ouders besloten om naar Mozambique te verhuizen. We woonden op dat moment in een oude pastorie in Noord (zeer Noord!) Groningen en ik zat op een klein dorpsschooltje met twee klassen.
Uiteraard was iedereen nieuwsgierig naar de reden van onze verhuizing. Had iemand me het nu gevraagd dan zou ik zeggen dat mijn ouders gingen voor het avontuur, omdat ze graag in een ontwikkelingsland wilden werken, vanwege hun liefde voor Afrika (ze hadden al eerder een paar jaar in Zambia gewoond, waar ik ook ben geboren).
Dit hadden ze mij destijds vast ook verteld, maar er was nog een andere uitleg die ik ook had gehoord, en die was nog wat meer blijven hangen. De reden van onze verhuizing was: geld. Want we konden daar meer verdienen dan in Nederland. Zo had ik het althans begrepen.
Dit zat een stuk genuanceerder in elkaar natuurlijk. Maar ik, met mijn zeven jaren, onthield alleen: we gaan verhuizen om het geld.
Dus toen ik op een verjaardagsfeestje van een meisje uit mijn klas was en haar ouders mij vroegen waarom we naar Mozambique gingen verhuizen, zei ik: ‘Omdat we daar meer kunnen verdienen dan hier’.
Dit kwam terug bij mijn ouders en ik kreeg vervolgens van mijn moeder het dringende verzoek om nooit meer te zeggen dat we gingen verhuizen om het geld.
History repeats itself
Fast forward naar nu. Mijn dochter is zes en binnenkort gaan we verhuizen. Niet naar een ander continent, slechts naar een andere plaats. We verhuizen van Amsterdam naar Hilversum. De reden? Geld. Maar dat zit natuurlijk een stuk genuanceerder in elkaar. Voor het geld dat we voor ons Amsterdamse huis kunnen krijgen, kopen we een groter en mooier huis in Hilversum. O ja, en we verhuizen ook vanwege de ruimte, de natuur dichtbij, meer daglicht en omdat we simpelweg verliefd werden op een prachtig huis.
Op de naschoolse opvang zei een van de leidsters: ik hoor dat jullie gaan verhuizen, Filippa zei dat dat vanwege geld is? Ik legde de leidster uit hoe het precies in elkaar steekt.
Later zei ik tegen Filippa: je moet maar niet zeggen dat we gaan verhuizen om het geld hoor.
Mijn money mindset nu
Ik heb niet de beste Money Mindset. Ik praat liever niet over geld, vind het moeilijk mezelf op waarde te schatten, om meer te hebben dan een ander etc.
Door een boek wat ik nu lees, Money A Love Story van Kate Northrup, kwam ik op bovenstaande anekdote uit m’n verleden. Het is zo’n herinnering die helderder is dan veel andere herinneringen. Ik weet nog waar ik stond, zie het huis van dat meisje uit m’n klas helemaal voor me. Terwijl ik me van die periode verder vrijwel niks kan herinneren. Niet wat we vaak aten, wat voor kleren ik droeg, wat we in de weekenden deden. Maar die ene opmerking van m’n moeder is in m’n geheugen gegrifd.
Dit soort momenten uit het verleden kunnen behoorlijk bepalend zijn voor de rest van je leven. Wat betreft het vormen van mijn Money Mindset zijn er uiteraard nog meer momenten geweest die deze hebben bepaald. Maar deze specifieke opmerking van mijn moeder was de eerste herinnering aan geld die ik me zo helder voor de geest kan halen.
Ik schrok toen ik besefte dat ik onlangs vrijwel hetzelfde tegen Filippa had gezegd. Gelukkig is er nog ruimschoots de tijd om deze ene opmerking van mij – die misschien niet eens in blijven hangen – te overschrijven met allemaal hele positieve ideeën en gedachten over geld. En in dat proces werk ik ook aan mijn eigen Money Mindset.
Pingback: En dan zijn er nog de boeken natuurlijk - stukje #019 - Nina's Stories