Ik heb hier op deze blog een mapje met concepten. Waarom ze in dat mapje zijn blijven staan is omdat ik vond dat er beeld bij moest komen wat perfect zou passen bij de tekst. (Ja, daar komt het woord perfect alweer om de hoek kijken.) En je zou denken dat het voor mij als plaatjes maker geen enkel probleem zou moeten zijn om beeld te vinden of te maken.
Maar dat was het dus wel. Want het was – in mijn ogen – zelden goed of mooi of origineel genoeg. Dus zo bleef menig blogpost in de map met concepten staan.
Voor deze post zocht ik minstens een half uur naar beeld. Het hoefde niet eens te slaan op wat ik zou schrijven, het moest gewoon mooi zijn. Sterker nog, ik wist nog niet eens wat ik zou gaan schrijven.
Toen vielen mijn ogen op deze foto. Nabewerkt en al. Nooit iets mee gedaan, zo zijn er nog velen. Net zoals die concepten in mijn mapje. Misschien kunnen ze elkaar vinden.
Het is een oefening voor mij dit dagelijkse stukjes schrijven. Oefenen in schrijven, in loslaten, in keuzes maken. In vaart vinden en routine. En in zeggen: zo is het goed genoeg!
Ik beloof dat niet alle stukjes zullen gaan over het schrijven van deze stukjes hoor.
Tot morgen!
Herkenbaar. Ik heb op m’n instagrams foto’s staan die ik nooit heb geplaatst. En regelmatig vraag ik mij af ‘waarom heb ik die niet gepost’ Om daarna te denken ‘en waarom wel bewaard?!’ Ook iets met perfectionisme wat eigenlijk nergens op slaat. Want als ik ze terug zie denk ik dat ik ze gewoon had moeten posten 🙄
Oh dat heb ik zo vaak! Nu plaats ik ze soms gewoon alsnog. Of nu hier. Ook al heeft het beeld soms niks met het stukje te maken, maakt niet uit 😊