Vanochtend zaten we nog in Frankrijk, nu zit ik dit thuis in Hilversum te tikken. Nog net voor de dag officieel om is. Dat was niet de bedoeling, dat we al thuis zouden zijn, we zouden morgen pas gaan. Maar toen we met onze gasten aan de koffie zaten vanochtend besloten we opeens om vanmiddag te gaan rijden.
Gek hoe een hoofd werkt. Als we altijd al hadden geweten dat we vanmiddag zouden vertrekken dan was ik gisteren al begonnen met inpakken. Waren we inderdaad morgen vertrokken, dan was ik vanavond gaan inpakken.
Maar nu bleek maar weer dat even een paar uur inpakken de klus klaarde. Jammer dat je jezelf niet altijd zo voor de gek kan houden. De volgende keer trap ik er niet meer in natuurlijk.
We reden terug met de kinderen ieder aan een luisterboek en wij twee een de podcast. De Laatste Dans: aanrader.
Ik bedacht me onderweg dat wij vroeger – ik denk nogal veel aan vroeger de laatste tijd – niet naar luisterboeken en podcasts luisterden onderweg. Wij zongen liedjes, maakten en bedachten liedjes en deden spelletjes. We maakten daarentegen ook heel veel ruzie, mijn broer en ik. Mijn ouders werden er gek van weet ik. Nu denk ik vaak: waarom deden we ze dat toch aan.
Ik vroeg me af of ik mijn kinderen iets ontneem, een warme jeugdherinnering, door in de auto allemaal zo met ons eigen ding bezig te zijn. Want het had ook wat, al dat zingen samen.
Maar goed, ik denk toch dat geen ruzie het voor nu even wint van het zingen.
Zo, en nu gaan we nog even de laatste minuten van De Laatste Dans luisteren. Die was namelijk net iets langer dan de rit.
Tot maandag!
