Ik liep ooit bij een burn-out coach. Ze gaf me de opdracht om een lijstje te maken van alles wat ik van mezelf moet. En van al m’n to do’s. Groot en klein, alles. Het werd een hele lijst. Met persoonlijke dingen, werk dingen, dingen die ik nog wilde in en rond het huis.
Daarna moest ik er van mijn coach dingen vanaf strepen. Dat kon ik niet. Niet één ding wilde ik afstrepen. Ik wilde ook niet iets een beetje kleiner maken of half doen. Zo erg moet ik dus dingen van mezelf.
Ik zeg niet dat ik alles wat ik moet ook echt doe trouwens. Dat maakt het misschien nog wel erger, want ik voel me er dan vooral schuldig over als ik het niet doe.
Hier een lijstje met dingen die ik van mezelf moet of wil:
- elke dag een foto van de kinderen maken en deze op hun blog plaatsen (ik loop achter, heb hele schema’s maar ooit moet ik weer up to date zijn)
- fotoboeken maken van deze dagelijkse foto’s (je raadt het al, ik loop achter)
- hier elke (werk)dag een stukje schrijven (ja ik weet het, dat lukte vorige week even niet maar daar is een reden voor waar ik nog op terugkom!)
- vaker wandelen
- vaker fietsen
- meer water drinken
- gezonder eten
- regelmatig mediteren
- vroeger naar bed
- meer lezen
- een groentetuin op het terras
- gitaar leren spelen
- piano leren spelen
- elke dag stories plaatsen op Instagram en deze aan het eind van elke dag opslaan op m’n telefoon
- bedenken wat er boven de bank moet komen te hangen en dat maken/regelen
- heel veel dingen op marktplaats zetten
- speelgoed van de kinderen uitzoeken en weg doen, sowieso veel dingen uitzoeken en weg doen. (Ik liet dit weekend iemand ons huis zien en zij zei: wat hebben jullie veel spullen! Dat liet me niet meer los. En ik wil eigenlijk heel graag minder spullen, dat lijkt me heerlijk. Ik heb wel eens een beeld van een veel leger huis, dat gewoon de helft van alles opeens weg is. En dat ik niet eens weet wat er allemaal weg is en dat ik die dingen ook niet mis. @René: krijg geen rare ideeën nu he?!)
Ik denk dat ik maar eens stop met dit lijstje…
Tot morgen!
