Tuurlijk, nummer #013. Alsof het zo moest zijn dat dit stukje dan ook een verdrietig baal stukje moest worden.
Het was zo’n dag dat ik dacht dat iedereen tegen me was. Op het schoolplein miste ik nog meer dan anders de connectie. Ik mis alle vanzelfsprekendheid die er was op de school in Amsterdam. Waar ik na zeven jaar het idee had iedereen te kennen. Hier gaat het moeizaam.
Dat hoort bij verhuizen. En het komt door Corona, die alle kans op sociale samenkomsten onmogelijk maakt. Maar vandaag vond ik dat even extra zwaar. Het komt goed, elke dag is er een. Ik weet dat morgen vast beter is.
Gisterochtend liep ik een uur lang over de paarse hei en overviel me juist een gevoel van geluk. Dat zijn de momenten dat ik weet dat we de juiste beslissing hebben genomen.
Maar op dagen als dit twijfel ik soms. Zo liep ik daarover te piekeren toen ik vanmiddag naar het centrum liep om mezelf te trakteren op een boek. Terwijl ik nadacht over ons verhuisbesluit viel mijn oog viel op een bord van een aannemer in een winkelruit: ‘de juiste keuze is gemaakt’ stond erop.
Tot morgen.
De goede boodschap op het juiste moment 🙂
Natuurlijk gaat het beter worden. Niet aan twijfelen.
X