Terwijl ik kilo’s kweeperen uit onze Franse tuin op het vuur heb staan om er kweeperengelei van te maken, breng ik mijn nieuwe schildersdoek naar m’n werkkamer. Daar zet ik het neer, naast de tafel met de puzzel die ik laatst kreeg en zo graag zou willen gaan maken.
Aan de kast hangen een paar jurkjes te wachten tot ze worden gefotografeerd om daarna op marktplaats te worden gezet. Ik denk aan de koelkast in de schuur die ik nog schoon moet maken om ook in de verkoop te kunnen zetten. Zo ook de Nijntje lamp.
Naast de puzzel op tafel liggen vijf fotolijstjes. Wat zal ik daar eens in doen? Waar zullen we die ophangen?
In de waskamer pak ik een stapel schone handdoeken en zie de enorme berg wasgoed die op me ligt te wachten. Ik doe snel de deur achter me dicht. Voorzichtig loop ik de trappen van de zolderetage af, die zijn net wat stijler dan de andere trappen van ons huis. Ik kijk goed waar ik m’n voeten zet en zie dat de trap nodig gezogen moet worden.
De handdoeken leg ik in de kast in de slaapkamer. De muur boven ons bed zo leeg, het valt me weer op. Daar is dat grote nieuwe schildersdoek voor. Ik heb er al lang een idee voor.
Onderweg naar beneden zie ik in de terraskamer de stapels boeken op de grond die laatst tevoorschijnkwamen uit een paar vergeten verhuisdozen. Wat wilde ik ook alweer met die boeken?
Terug naar de kweeperen. Ik loop naar beneden (weer een trap die gezogen moet worden), door de hal waar een grote lijst pronkt met de originele bouwtekeningen van ons huis. Nu zijn het nog met plakband aan elkaar geplakte kopietjes maar als ik ze inscan en er een grote print van laat maken wordt ie nog mooier!
De kweeperen koken nog niet. Ik veeg het aanrecht schoon en loop met het gft-afval naar de kliko buiten. Naast de kliko alle potten die wachten op plantjes. Daarboven de nep-klimop die de vorige bewoners ooit hadden opgehangen en die ik graag zou vervangen door echte klimop. De muur eronder wacht nog op een schildersbeurt.
Weer binnen maak ik snel een foto van Filippa, de dagelijkse foto is weer gemaakt. Ik bedenk er vast een titel voor. Hoeveel foto’s loop ik inmiddels achter met selecteren en nabewerken? Meer dan tweehonderd waarschijnlijk. Raoul vraagt wanneer ik eindelijk weer nieuwe fotoboeken ga maken van de dagelijkse foto’s. De laatste zijn bijna vier jaar oud.
De kweeperen beginnen te pruttelen. Dan kan ik nog snel even de planten water geven. En de vaasjes met stekjes bijvullen. Wanneer zal ik die eens in de grond zetten?
Even prikken in de peren. Nog lang niet zacht. Gedachteloos open ik Instagram, er staan een reeks nieuwe berichtjes in de #instaloopwithme groep. We gaan binnenkort weer een nieuw zelfportret plaatsen op Instagram. Moeilijk thema deze keer, ik heb geen idee nog. Ook geen idee wanneer ik de foto ga maken.
Twee pannen met in totaal ruim zes kilo peren staan er op het vuur. De peren worden zacht. Morgen bij de buren extra jampotjes vragen. Zoveel peren, nooit genoeg potjes.
